De makers

Wevers uit Myanmar

Myanmar kent een zeer sterke weeftraditie. Het land staat bekend om haar hoogwaardige kwaliteit handgeweven zijde. Naast zijde zijn ook de katoenen doeken met complexe tribal patronen een lust voor het oog.

Uniek voor Myanmar is het weven met zogenaamde lotus zijde. De omgeving van Inle Lake is de enige plek op de wereld waar lotus zijde wordt gemaakt. Wevers halen de ragfijne draden uit de stengel van de lotusbloem en verwerken die tot een dunne draad. Voor een halve meter draad zijn vijf lotus stengels nodig. Een heel arbeidsintensief proces dat een zeer zeldzaam en exclusief materiaal oplevert.

Lotusbloem in Inle Lake - Myanmar

De lotusbloem is van grote betekenis voor Myanmar. Deze prachtige heilige bloem staat binnen het Boeddhisme in het land symbool voor het reinigen van de geest. Er wordt zelfs beweerd dat het dragen van lotus zijde ervoor zorgt dat je je rustig gaat voelen en dat het je helpt bij het mediteren.

De oorsprong van lotus zijde gaat meer dan honderd jaar terug toen een meisje een lotusbloem plukte uit het meer (Inle Lake) om te offeren aan de lokale Boeddhistische tempel. Zij ontdekte de dunne draad uit de stengel van de bloem die bloot kwam te liggen vanwege het plukken. Het meisje besloot de draad te spinnen en weefde er  vervolgens een speciale habijt van voor haar favoriete monnik. Vandaag de dag leeft deze traditie nog steeds voort rondom Inle Lake.

Weefster maakt lotus zijde

Een aantal kilometers van het meer af, op de top van een berg bevindt zich een weefschool. Hier kunnen kansarme meisjes vanaf zestien jaar terecht voor een of meer jaren intensieve training. De meisjes kunnen allemaal al weven voordat ze naar de school komen. Zij komen uit de dorpen op en langs het meer en hebben het weven met de paplepel binnen gekregen.

Op deze school leren de meisjes echter meer over het weven van en met lotus zijde en over complexe technieken zoals ikat. Daarnaast leren ze hoe ze prachtige tinten verf van natuurlijke kleurstoffen kunnen maken. Hun wens: later een eigen winkel of workshop beginnen.

Een studente van de weefschool weeft een sjaal met lotus zijde

De weefschool wordt gerund door master wever Daw Khin Win Kye. Zij en haar man komen uit het noorden van het land maar hebben zich rond Inle Lake gevestigd. Daw Khin Win Kye leert de meisjes alles wat zij nog niet weten over weven en haar man concentreert zich op het overbrengen van zijn kennis over natuurlijke verf.

Daw Khin Win Kye geeft les

Een studente maakt haar eigen verf

De weefschool kan bestaan dankzij donaties van met name non-gouvernementele organisaties. De meisjes betalen niets voor hun opleiding en verblijven intern.

Naast (lotus) zijde wordt in Myanmar ook heel veel geweven met katoen. Mannen, vrouwen en kinderen dragen nog steeds traditionele handgeweven sarongs (longyi). De sarongs van de mannen kenmerken zich door een simpel ruitje. De dames pakken echter uit. Aan hun sarongs kun je zien uit welk gebied zij komen, iedere streek kent zijn eigen complexe patronen en kleurencombinaties.

Katoen is sterk en goedkoop. Voor een bevolking die arm is en nauwelijks iets bezit, is het dus logischer om katoen te dragen dan zijde. Zij dragen zijde op speciale Boeddhistische feestdagen en hooguit tijdens een huwelijk.

Het Padaung volk vormt een van de vele minderheden in Myanmar. Padaung vrouwen staan bekend om het weven op back-strap weefgetouwen. Zij knopen hun weefgetouw aan een paal en vervolgens om hun rug. Zittend op de grond vormen zijzelf tezamen met de paal de contouren van het weefgetouw.

Padaung weefster maakt een katoenen sjaal

Counting Flowers biedt unieke handgeweven sjaals uit Myanmar: sjaals van lotus zijde, sjaals van ‘gewone’ zijde en sjaals van katoen.

Bekijk de sjaals van de wevers uit Myanmar.

Het maken van lotus zijde

Sjaal van lotus zijde